اولین فرآیند چاپ گراور سرد در تاریخ، حکاکی روی مس بود. در دوره رنسانس، فرآیند حکاکی روی مس توسط زرگران معرفی شد، که این فرآیند را از فرآیند قلم زنی روی برنج شناخته شده در آن زمان توسعه دادند.
طلاسازان دوره رنسانس زمانی که نوبت به تزئین قطعات جواهرات، قوری، زره، جام و بسیاری از اشیاء روزمره می رسید، به عنوان متخصص مورد تقاضا بودند.
آنها اغلب تزئینات مفصلی را با خراشیدن نقوش بر روی فلز با به اصطلاح گراور یا آداب خطی بر روی اشیاء تزئینی اعمال می کردند. این امر باعث ایجاد فرورفتگی هایی شد که از آنها به عنوان “کروکس” یاد می شد.
از آنجایی که توسعه تزئینات کار زیادی بود، زرگران نسبتاً زود شروع به انتقال نقوش روی کاغذ کردند تا بتوانند آنها را ذخیره کنند و دوباره بتوانند از آنها استفاده کنند.
برای این منظور، رنگ، خمیر یا دوده را به فرورفتگی های حکاکی مالیده و سپس با فشار به کاغذ مرطوب منتقل می کردند. طلاسازان که به اولین حکاکی ها تبدیل شدند، به سرعت دریافتند که صفحات فلزی مسطح برای چاپ گرافیک مناسب هستند.
اولین حکاکی‌های واقعی روی مس احتمالاً در سال 1430 ساخته شده‌اند. یکی از شناخته‌شده‌ترین و آموزش دیده‌ترین زرگران که در آن زمان با حکاکی و حکاکی آشنا بود آلبرشت دورر بود. دورر همچنین به عنوان کامل کننده فرآیند حکاکی شناخته شده است.
در حکاکی مسی فرآیند چاپ خاتم، ابتدا سطح صفحه مسی که باید حدود 1 تا 3 میلی متر ضخامت داشته باشد صاف می شود و با لایه نازکی از موم، لاک، دوده یا گچ پوشانده می شود.
موتیفی که قرار است در حکاکی مسی چاپ شود به صورت معکوس به این لایه منتقل می شود. خطوط موتیف سپس با استفاده از یک گور روی فلز خراشیده می‌شوند و براده‌های مسی حاصل را از بین می‌برند.
حکاکی های خطی که بسیار نزدیک به هم قرار گرفته اند، مناطقی را در نقوش ایجاد می کنند. خطوط در یک سیستم هچینگ به صورت موازی ترسیم می شوند، به طوری که برخلاف اچینگ، خطوط آزاد امکان پذیر نیست.
تک ضربه از خط مو شروع می شود، سپس متورم می شود و دوباره به خط مو ختم می شود. برزها در دو طرف شیارهای نمره گذاری شده ظاهر می شوند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.